کد مطلب:45664 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:41

گنجینه پرسمان » سياست و حكومت

راه رسيدن به تحليل سياسي درست در مسائل روز چيست و يك تحليل گر خوب چه ويژگي هايي بايد داشته باشد؟

اصولاً تحليل سياسي در ادبيات سياسي عبارت است از تجزيه پديده به اجزاي تشكيل دهنده، شناخت اجزا و ارتباط آن ها با يك ديگر و شناسايي كلّيت پديده مورد بررسي بايد مشاهده، بررسي و شناخت كامل اجزا به دقت انجام شود و تأثيرات هر يك بر ساير اجزا شناخته شود. هر تحليل سياسي از چهار مرحله تشكيل يافته است: 1. جمع آوري اطلاعات و اخبار: هر تحليل گر بيش از هر چيز و پيش از هر عملي نيازمند اطلاعات و آگاهي هاي لازم از موضوع مورد بررسي است. همه اطلاعات و منابع ارزشي يكسان ندارند، {V(ر.ك: دكتر عزت الله نادري و دكتر مريم سيف نراقي، روش هاي تحقيق در علوم انساني)V}. 2. تعيين هدف: تعيين هدف و محدود كردن بررسي ابعاد پديده، موجب به نتيجه رسيدن تحليل مي شود. پس از تعيين هدف و ابعاد آن سؤال هاي مناسبي درباره موضوع مورد نظر مي بايست طرح مي شود و به دنبال پاسخ آن ها وارد مرحله بعدي مي شود. 3. انتخاب روش: شناخت و تحليل پديده هاي سياسي - اجتماعي از يك راه مشخص به دست نمي آيد؛ زيرا موضوعات بنابر ماهيت و محتواي آن ها، شيوه هاي متفاوتي را مي طلبد. مثلاً براي شناخت علل تورّم، نمي توان به شيوه شناخت علل نابساماني هاي ترافيك عمل كرد. انتخاب روشي نامناسب، موجب تحليل غير واقعي و نتيجه گيري غلط مي شود. 4. جمع بندي: جمع بندي بايد به گونه اي باشد كه ضمن بيان خلاصه مراحل طي شده، نتيجه گيري لازم را داشته باشد و تصويري همه جانبه از موضوع مورد بررسي نشان دهد. تحليل هاي يك جانبه تك بُعدي، معمولاً واقع بينانه نيست و نمي تواند پاسخ گوي سؤالات و ابهامات باشد و نمي تواند مقدمه و راهنماي مناسبي براي موضع گيري هاي سياسي مورد استفاده قرار گيرد. يك تحليل گر خوب، بايد داراي ويژگي هايي باشد كه مهم ترين آن ها عبارتند از: 1. واقع بيني؛ تحليل گر بايد به دور از اغراض شخصي، پيش داوري ها و دخالت تمايلات خود، با واقع بيني به تحقيق بپردازد. قوي ترين عاملي كه انسان را از خطاها و لغزش ها باز مي دارد و او را به سمت واقع بيني هدايت مي نمايد، تقواست. قرآن كريم مي فرمايد: {A{/Bيا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اَللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً{w1-10w}{I8:29I}/}A}؛ {Mاي كساني كه ايمان آورده ايد! اگر تقواي الهي پيشه كنيد، خداوند براي شما قدرت تشخيص حق و باطل مي دهدM}، {V(سوره انفال، آيه 29)V}. و نيز مي فرمايد: {A{/Bوَ اِتَّقُوا اَللَّهَ وَ يُعَلِّمُكُمُ اَللَّهُ {w137-142w}{I2:282I}/}A}؛ {Mتقواي خدا را پيشه و روش خود قرار دهيد، چه خداوند شما را تعليم و آموزش مي دهدM}، {V(بقره، آيه 282)V}. 2. اجتناب از ظن: بايد توجه داشت كه هر گونه شناخت، تحليل، جمع بندي و موضعگيري هر تحليلي بايد مبتني بر علم، مستند و مستدل باشد. نمي توان ظن را پايه تحليل قرار داد. خداوند مي فرمايد: {A{/Bإِنَّ اَلظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ اَلْحَقِّ شَيْئاً{w7-13w}{I10:36I}*/}A}، {V(يونس، آيه 36)V}. 3. عدم تبعيت از هواي نفس: عامل بسياري از انحراف ها و خطاها، بي توجهي به واقعيتها، تبعيت از اميال و هواهاي نفساني و خود محوري است. 4. عدم تبعيت كوركورانه: مطالب رسانه هاي استكباري، حتي تحليل هاي داخلي، بايد به دقت بررسي شود. يك تحليل گر بايد فارغ از طيف هاي رسانه اي، بر اساس اسناد و مدارك و واقعيت هاي موجود به بررسي پديده هاي سياسي بپردازد. اگر كسي توان و قدرت تحليل مسائل سياسي و اجتماعي را به صورت دقيق و مستدل دارد، طي مراحل فوق و داشتن ويژگي هاي تحليل گري، مي تواند ارائه تحليل سياسي نمايد؛ اما اگر چنين تواني ندارد، يا امكانات لازم و اطلاعات كافي در اختيار نيست، بايد به منابعي مراجعه كند كه داراي اين ويژگي ها باشند. بايد از تحليل هاي دشمنان خارجي و داخلي كه از طريق امواج راديويي و برخي مطبوعات اقدام به تحريف حقايق و وارونه جلوه دادن واقعيت ها مي كنند، پرهيز شود، {V(ر.ك: فرامرز رفيع پور، توسعه و تضاد - آناتومي جامع، نيز جواد منصوري، شناخت و تحليل سياسي) V} 5. به كارگيري اصول مكتبي: در تحليل حوادث و وقايع بايد اصول و ارزش هاي ديني را ملاك قرار داد و در تمامي مراحل تحليل و نتيجه گيري در نظر داشت.